گودبای شیشه ای !!!

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر بار گران بودیم ٬ رفتیم
اگر نا مهربان بودیم ٬ رفتیم

خیلی ساده ٬ تازه برگشته بودم و می خواستم دوباره بنویسم . بعد از اینکه اولین متن جدیدم رو نوشتم ( ردٌ پای خداوند ) ؛ از خدا خواستم اگه توی سختی ها یه مو قع نتونستم بنویسم ٬ او جای من بنویسه . ولی یادم نبود که خدا توی دل شکوندن آدما هیچ وقت کمک نمی کنه . خوب من هم از این وبلاگ یه چیزی یاد گرفتم . شما  هم همیشه این شعر معروف رو به یاد داشته باشین ٬ « دل شکستن هنر نمی باشد ٬  تا توانی دلی بدست آور . » 

امٌا بعد
به خاطر یه سری مسائل عاطفی دیگه اینجا نمی نویسم . یعنی نمی تونم . حیف شد ٬ سرویسی که بلاگ اسکای می داد هیچ کی نمی ده . باید صبر کنم تا دوباره این سرویس دهنده ی عزیز  رجیستر کنه . نه اینکه دیگه نمی نویسم ٬ نه . فقط یه اسباب کشیه . انتقال خیلی سخته . این هم یه نوعشه دیگه .

اون دوستایی که لطف کردن و به من لینک دادن ازشون دوباره تشکر می کنم . ولی یه درخواست دیگه  هم دارم ٬ اون اینکه لینک منو بردارن و جاشو با افراد جدید پر کنن . من خودم چون پسورد اولین دوستمو می دونستم خودم این کار رو انجام دادم تا شروعی باشه برای بقیه ی دوستان  .

آدرس ایمیلم همونه . هم توی پرشین بلاگ هم توی بلاگر ثبت نام کردم ولی نمی تونم بگم به چه نامی . خوب قسمت ما هم این بود دیگه .

یه داستان براتون تعریف می کنم که حداقل از من یه یادگاری داشته باشین .

می گن  یه آخوند بوده که بهش می گفتن آقای محقق . بدون مقدمه براتون بگم که توی یکی از روز های قشنگ خدا داشته توی یکی از مسجد های قشنگ تر پروردگار ٬ بعد از نماز مردم رو موعظه می کرده که یهو یه سید فقیر اومد و از اون جمعیت درخواست کمک کرد  . آخونده نه تنها خودش کمک نکرد بلکه به استناد خود حرف های پیغمبر نذاشت بقیه هم به اون فقیر کمک کنن . آخه خود پیامبر فرمودند که صدقه دادن به فرزندان  من و صدقه گرفتن فرزندان من از غیر حرام است .

خلاصه سرتون رو درد نیارم ٬ شب که می شه این آقای محقق در عالم رویا خواب حضرت رسول رو می بینه که با چهره ای ناراحت و عصبانی نزدیک این آقا میآن و می فرمان : « چرا به فرزند من کمک نکردی ؟ فردا من اون پیر مرد رو دوباره می فرستم . ببینم این دفعه امتحانت رو چه جوری می دی . »

فردای اون روز هم مثل روز قبل این آخوند داشت صحبت می کرد که یهویی اون پیرمرد کذا سررسید و طلب کمک کرد ولی این آقا با گستاخی تمام رفتاری همانند رفتار روز اول کرد و نذاشت که مردم کمکی به اون پیرمرد بکنن . شب دوم باز هم پیامبر اکرم رو تو خواب دید در حالتی عصبانی تر از شب قبل . حضرت رو کردند به این آقا و فرمودند : « چرا با فرزند من همچین رفتاری می کنی ؟ چرا حرف منو گوش نمی کنی ؟ ندیدی  که دوباره او رو فرستادم  بیاد در خونه ی تو ؟ چرا بهش کمک نکردی ؟ »

این آخوند با حالتی مظلومانه رو کرد به پیغمبر و گفت : « جانم فدای شما یا رسول الله . ای کسی که خدا جهان رو بخاطر شما آفرید . برای من حرف هایی که در بیداری به ما زدید بسی مهم تر و با ارزش تر از حرف هایی هست که در رویا می بینم . شما خودتون در بیداری به ما گفتین که صدقه دادن به سید ها حرومه . حالا می گید من چیکار کنم ؟ کدوم حرف شما گوش کنم ؟ »

پیامبر با حالت تایید همین طور سر مبارکشون رو بالا و پایین می بردند و فرمودند : « به راستی که اسمت برازندته . واقعاً که محققی . »

شاید بگین این داستان چه ربطی داشت ولی اونی که باید بفهمه ٬ امیدوارم  بفهمه و از دست من زیاد ناراحت نشه .

در آخر ؛ متواضعانه یه درخواست دیگه هم داشتم .
از همه ی اون دوست هایی که مطالب من باعث اذیتشون شد معذرت می خوام و حلالیت می طلبم . واقعاً می خوام که منو ببخشن . اگه نفرینی هم هست به خودم بگن ٬ خواهشاً با افرادی که این وسط بی تقصیر بودن ٬ کاری نداشته باشن . همه ی مسائل بوجود اومده تنها یه مقصر داره ؛ اون هم فقط خودم هستم .
همین .


اگه یه موقع هم دلتون برام سوخت و خواستین بدونید که من چه حال و روزی دارم اینجا رو کلیک کنید و خوب بهش نگاه کنید .
 
به امید دیدار های مجدد در خانه ی جدیدم .  وبلاگ شیشه ای .